شروع زندگی...
بریم سراغ دیدنیهای اینجا.
جلوی هر مغازه، فروشگاه، رستوران... یه جایگاه پارک مخصوص برای معلولین و کسایی که نمیتونن راه برن و مشکل دارن طراحی شده. فاصله پارکینگها بیشتر که راحت تر بتونن از ماشین پیاده بشن و فقط کسایی که نیازمندن و از اداره رانندگی با نامه دکترشون یک کارت ناتوانی میگیرن میتونن اینجا پارک کنن. کارتو که شکل همین تابلو هست زیر آینه وسط آویزون میکنن و پارک غیر مجاز ۲۵۰ دلار جریمه داره. جلوی در همه ادارات و رستورانها و فروشگاهها.. یه کلیده مربوط به در اتوماتیک که خود به خود باز و بسته میشه که کسایی که سوار ویلچرن راحت بتونن رفت و آمد کنن. بارها دیدم آدما تو ایران محل عبور و مرور ویلچر هم تو خیابونها ندارن. از جدولها نمیتونن با ویلچر بگذرن و از شهردار به خاطر بی توجهیش به این قشر ناراضین.
همیشه تو هر مغازه و رستوران و... کیسه هایی هست که افراد چترای خیسشونو تو اون بذارن. فلوریدا خیلی بارون میاد و چتر خیس بردن تو فروشگاهها و رستورانها هم مایه دردسر خود فرده هم صاحب فروشگاهها.
یکی دیگه از کارهایی که اینجا جالبه اینه که سر هر چارراه فرعی هر ماشینی که اول به چهارراه رسید اول به راهش ادامه میده و ماشینهای بعدی هم به نوبت اینکه کی زودتر رسیده. مثل ایران نیست مردم ویراژ بدن از لابلای هم رد بشن. چهار راه های اصلی هم نظم دارن. چراغ راهنمایی مسیر اصلی بیشتر روشن میمونه، بعد چراغ گردش به راست و چپ، بعد چراغ خیابون فرعی. و همه این قانونو رعایت میکنن و چهار راه بلاک نمیشه. ایران با خواهرم داشتیم از خیابون امام رد میشدیم و ترافیک سنگین بود ماشینها حتی توی ترافیک دور خیابون دور میزدن . حالا نه با یک فرمون ۳، ۴ بار میباست بره جلو عقب که بلاخره بتونه دور بزنه. چراغ راهنمایی هنوز سبز نشده بود که یه عده راه میفتادن و کسایی که منتظره چراغ سبز بودن اینقدر ماشینهای عقبی بوق میزدن و فحش میدادن که راننده مجبور به حرکت بشه.
یکی دیگه از امکانات اینجا مکانهایی هست که پر از ماشین لباسشویی و خشک کنه.
کسایی که حجم لباساشون زیاده یا ماشین لباسشویی ندارن یا میخوان پتو و لحافاشونو بشورن لباسا و لحافاشونو میارن اینجا . فقط ۷ دلار داخل ماشین میندازن لباساشونو میشوره و یک ساعت بعد میریزن تو خشک کن به قیمت ۵ دلار که لباساشونو خشک کنه. ما هم چندین بار لحافا و پتوها رو بردیم اینجا. سیستم تمیزیه و راحت. ایران که فکر نکنم تو خونه ها خشک کن باشه . خودمونم نداشتیم. لباسا رو میبردیم رو بند حیاط پهن میکردیم. ولی اینجا به خاطر رطوبت هوا خشک کن یکی از ملزومات خونه ست.
بازیافت هم اینجا خیلی مهمه. خونه ها همگی ۲ تا سطل زباله دارن یکی مشکی برای زباله معمولی و یکی هم آبی برای زباله های باز یافتی. یه روزم میان سطلهای چوب و برگ و خالی میکنن. سطلهای زباله بزرگن. روزهای خاصی دوشنبه و پنج شنبه جلوی کوچه میزاریم و یه ماشین با چنگک هاش سطل ها رو بلند میکنه و توی مخزنش میریزه. اصلا دست نقشی در جمع کردن زباله ها نداره. شاخ و برگ درخت رو هم روزهای چهارشنبه بیرون میزاریم که یک ماشین میاد و همزمان خوردشون میکنه که ازش کود درست میکنن. بازیافتیها رو هم میبرن با یه دستگاههای خاص پلاستیک و کاغذ و شیشه رو از هم جدا میکنن.
توی فروشگاهها هم سطلهایی برای بازیافت هست. یکی برای وسائل الکتریکی، یکی برای پلاستیک... یاد ایران که یکی ظهرا داد میزد "آشغالی آشغالی" و ۲ نفر با دست سطلهای زباله رو از حیاط بر میداشتن و تو یه وانت خالی میکردن. البته کوچه های اینجا پهنه و محل عبور مرور ماشینهای شهرداری راحته ولی کوچه های تنگ و سنتی ایران همچین کاربردی جایی نداره.
پول خورد هم یکی از معضلات اینجاست ما که هر چند ماه ۲ تا کیسه پول خورد جمع میکنیم. ایران که الان پول خورد وجود نداره فکر کنم سکه ها ۵۰۰ تومنی و صد تومنی شاید هزار تومنی؟! باشن. ولی اینجا با ۱ سنتی و ۵ سنتی و ۱۰ سنتی نمیشه هیچ کار کرد. ایران یادمه قلکای کوزه ای بزرگمونو که میشکستیم پول خوردا رو میبردیم بانک بهمون اسکناس میداد. ولی اینجا دستگاههایی هست که پول خوردو میندازی توش و خودش بر اساس اندازه سکه محاسبه میکنه چند دلار بهمون تحویل بده.
یکی دیگه از امکانات اینجا سرویسهای بهداشتی هستن. داخل هر توالت یه جایگاه روکش برای پوشوندن صندلی توالت هست. همه چیز اتوماتیکه دست رو زیر جا صابونی میگیری و صابون میریزه تو دستت. دست رو زیر شیر آب میگیری خودبخود آب میریزه رو دستت. دستت رو زیر دستگاه دستمال میگیری و یه دستمال خود به خود میاد بیرون. ایران که همه دسشوییهای عمومی خیس آبن حتی فرودگاه امام که محل ورود خارجیهاست. ایندفعه اومدم ایران رفتم توالت فرنگی فرودگاه امامو دیدم. صندلیش خیس آب بود. نه دستمالی.. با خودم فکر کردم این توریستهایی که میان ایران چه مکافاتی دارن با دسشویی رفتن!!! اروپا که دستشویی اش پولین و کانادا هم امکانات آمریکا رو تا این حد نداره.
توی همه فروشگاههای خرید یه جایگاه دستمال تمیز کننده ست که با اون میتونی دسته چرخ دستیو پاک کنی. از اونجا که خیلی از مرضا با تماس منتقل میشه این یه راه پیشگیریه.
یکی از خدمات مفیدی که تو بیمارستان کشف کردم شستن سر بدون شامپو و آب. کلاههایی بود که به سرم میکردم و میمالیدم قشنگ کف میکرد و خوشبو بود کلاه رو که بر میداشتم خودش خود به خود خشک میشد. دستمالهایی هم برای بدن بود. من زمانی که به خاطر شلنگ نمیتونستم حمام برم از همینا برای نظافت شخصی استفاده میکردم . نمیدونم تو ایران هم هست یا نه. ولی کمک بزرگیه به بیماران بستری.
فکر کنم سرتونو درد اوردم [زبان]
