ذوستان عزیز روژین (که ما را تنها نگذاشته اید)،

فقط سلامی کوتاه، و پیامی کوتاه که زیبایی متون این وبلاگ باید جاودانه بمانند و بی خدشه. در توان ما نیست که به زیبایی او بنویسیم، و نوشته های او هم که برای همه زمانها هستند به خصوص این روزگار سخت که با کورونا دست و پنجه نرم میکنیم.

من هنوز هر روز از او میآموزم. آمید دارم که شما نیز هم.

 

با محبت،

آبجی خانم