گوسفند خندان!
مدتی به گشت و گذار در حیات و دیدن درخت پر از پرتغالهای کوچک، شکوفه های لیمو، گل‌های کاغذی و یاس، پرچین‌های درست شده با چوب بامبو، بوته‌های نعنا... که پدرم با عشق و علاقه ساعتها وقت براشون سپری کرده بود و با دست خالی و کمر دردناک به عمل آورده بود گذروندم . کمی هم دنبال پروانه ای دویدم تا شاید بتونم عکسش را بگیرم که نشد و لای بوته ها قایم شد.
تمام مدت فکرم مشغول بود که "خلق کردن" و "به وجود آوردن " چه حس خوبی به آدم می‌ده ،احساس آرامش درون و رضایت خاطر. احساس شادی که اونقدرمیتونه قوی باشه که همه دردها و غمها رو باهاش فراموش کرد. خلق یک گل، خلق یک تابلوی نقاشی، خلق یک بیت شعر، خلق یک بلاگ!
و خدا بودن چه حس خوبیه!
امروز عصر مقاله ای خوندم در ارتباط با افرادی که با گل و گیاه سر و کار دارند سیر بهبودی سریعتری از بیماران دیگر دارند.
یکی از استادان دانشگاه تگزاس تحقیقی انجام داده در مورد بیمارانی که عمل جراحی شکم داشتند،و انها را به طور تصادفی به دو اتاق یکی با نمایی از درختان ودیگری اتاقی رو به یک دیوار آجری بستری کردند. نتایج نشان داد بیمارانی که می توانند طبیعت را از پنجره خود ببینید سیر بهبود سریع تر، استفاده از داروهای مسکن کمتر، و طول دوره بستریشان کوتاه تر از اقامت بیمارانی که پنجره رو به دیوار داشته اند بوده است. و جالب اینکه از نتایج این تحقیقات استفاده کاربردی میشود و در اکثر بیمارستانهای امریکا باغ ، گلخانه و فضای سبزدر محوطه برای تسریع بهبود بیماران طراحی و تعبیه میشود.
با هوا خوردن احساسم و خوندن این مقاله امروز هوس رفتن به طبیعت، به دشت و جنگل را دارم . دشتی پر از گوسفند خندان ! ...
