دلم دریاست..
این عکس رو دوست دارم. برداشتی که اول ازش داشتم ماهیهایی بودن که از تشنگی تو بیابون گیر افتادن و در آرزوی دریا به آسمون نگاه میکنن.
با راهنمایی دوستم به داستانش پی بردم. ۳ ماهی نمادین در ساحل ریو ، برزیل که از بطری های پلاستیکی ساخته شده و سمبل حفاظت از محیط زیست و یادآوری بازیافت بطریها بعد از استفاده هستند. ۶۰-۸۰ ٪ زباله های دریا قطعات پلاستیکی ست که توسط مرغان دریایی ، ماهیها و دیگر جانوران دریایی بلعیده و باعث مرگ آنها میشود. در حقیقت این نمادها تلاش برای دوباره اندیشیدن و حفظ منابع طبیعی از جمله دریا و اقیانوس هاست .
دلم برای دریا تنگ شد. یاد شعر حافظ افتادم :
شب تاريك و " بيم موج " و گردابي چنين هائل
كجا دانند حال ما "سبكباران ساحل ها" !
دوربین جدیدمو برداشتم و دل به دریا زدم . حیف که تصمیم یکباره گرفته شد و شارژ دوربین در نیمه راه تموم شد . عاشق آسمان فلوریدا و ابرهایش هستم.
به پیش روی من , تا چشم یاری می کند , دریاست !
چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست !
درین ساحل که من افتاده ام خاموش .
غمم دریا , دلم تنهاست .
وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق هاست !
خروش موج , با من می کند نجوا ,
که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت !
که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت ...
"فریدون مشیری "
